Wonderen bestaan dus wel!

Datum: 11 april 2018

Wonderen bestaan dus wel

Begin van deze week is het nieuwe weekthema van ParaAdvice op de tijdlijn van Nancy ParaAdvice bekend gemaakt.

Kort daarop kreeg ik “ping!”, een berichtje op messenger van Iris, één van de trouwe kijkers van onze livestreams op Facebook. Ze vertelde dat ze heel toevallig niet lang geleden zelf een stukje had geschreven over “wonderen”. Toeval? Ik geloof er niet meer in na alles wat ik hier op onze hulp- en advieslijn heb meegemaakt.

Iris liet mij dit bericht lezen en ik vond het zo ontzettend mooi dat ik gevraagd heb of ik dit mocht publiceren. En… het mocht. Dank je wel Iris! Iris kennen we eigenlijk van onze blogs met het thema “Verlies van je kind”. Mocht je dit verhaal willen lezen, hierbij de link van het verhaal van Iris over het verlies van haar superkanjer “Quinten” In deze blog vertelt Tess het ontroerende en hele verdrietige verhaal over Iris en Paul haar man en hoe zij het meest kostbare uit hun leven hebben verloren. Hun zoontje Quinten, overleed op 5 oktober 2015. Lichamelijk is hij er misschien niet meer maar in ons hart leeft Quinten gewoon voort.

Hieronder het verhaal van Iris over wat haar definitie van “wonderen” is.

Quote:

Toen mijn Quinten voor de tweede keer ziek werd en daarna stierf kon ik het niet begrijpen. Ik wilde het niet begrijpen en begrijpen zal ik het waarschijnlijk nooit.

Elke keer weer die vraag “waarom”?

Waarom zo’n mooi lief klein puur jongetje wat nog geen vlieg kwaad deed.
Op die “waarom” kreeg ik geen antwoord. Toen niet, nu niet, nooit niet. Dat maakte mij zo boos. Ik voelde me alleen gelaten. Ik voelde me verloren en verslagen door het leven.

Ik verloor mijn geloof. Mijn geloof in het leven. Mijn geloof in de wonderen van het leven.
En daardoor kon ik niks meer om mij heen zien.

Ook de wonderen bestonden niet meer voor mij. Ik zag niets meer door mijn tranen heen.

Maar dan ineens komt er deze zin op mijn pad…”er zijn twee manieren om te leven”
“De ene manier is om niets als een wonder te beschouwen. En de andere manier is om alles als een wonder te zien.” 2 Jaar geleden kwam deze zin voorbij en nu weer…

Die ene zin zet me weer aan het denken. Hoe kijk ik naar het leven. Hoe keek ik naar het leven toen mijn Quinten* nog leefde. Toen zag ik toch overal een wonder in. Waar is deze manier van kijken gebleven? Ik zag wonderen in de kleinste dingen.

Ik weet niet hoe en waar ik de kracht vandaan heb kunnen halen maar ineens begon ik ze weer te zien.

Eerst een heel klein wondertje maar ze werden steeds groter en groter. Wonderen zijn overal….

Het is die ene vlinder die precies bij jouw op jouw hand komt zitten. Dat ene roodborstje wat precies bij jouw tussen je benen doorloopt en een heel gesprek tegen je fluit. Het is die ene vriendin die ineens aan je deur staat, terwijl je weet dat ze speciaal voor jou naar Goes is gekomen. Het is die ene zuster die ondanks dat je hele leven in elkaar lijkt te vallen jou die power glimlach weet te geven.

Het kindje wat je op straat tegenkomt en vriendelijk naar je zwaait en “hoi” roept.
Steeds dat hartje wat je op de raarste plekken tegenkomt en wat alleen jij lijkt te zien. De mensen/familie om mij heen die mij lief hebben die ik lief heb. En mijn grootste wonder, mijn Tyrell, die ondanks al ons verdriet zoveel licht met zich meebrengt.

Soms komen wonderen in de vreemdste manieren in ons leven passeren. De wonderen via de mensen door ons leven heen.

Maar als je goed kijkt, jezelf echt open stelt dan zul je zien “alles is een wonder” want een wonder is de liefde zelf.

Lang heb ik deze liefde deze wonderen niet kunnen zien. Mijn tranen lieten het niet toe.
Langzaam leerde ik ze beetje bij beetje weer zien, tot ik het grootste wonder van alles in mijn armen mocht vasthouden..

In mijn ogen is een wonder niet per direct iets meemaken wat niet te verklaren is. In mijn ogen is een wonder iets heel kleins een hand die je helpt en je een knuffel geeft, een groet van iemand waar je het niet van verwacht. het kleinste gebaar kan voor mij een groot wonder zijn.

En zo zie je een wonder is overal je moet ze alleen leren zien, leren voelen dan zul je de mooiste wonderen ontvangen..

Unquote

Lieve lieve Iris dank je wel voor je mooie verhaal. Ik ben heel dankbaar jou en natuurlijk Quinten* te mogen leren kennen. Diep respect zoals jij in het leven staat en hoe jij met jouw verdriet omgaat. Hier kunnen heel veel mensen nog wat van leren.

Voor mij is het een wonder dat iemand die zoiets onmenselijk zwaars in haar leven heeft meegemaakt er zo mee om gaat en het verdriet op deze manier heeft weten om te turnen. Wonderbaarlijk!

Nogmaals dank je wel.

Dikke hug

Nancy ParaAdvice