Het verlies van je kind

Datum: 5 maart 2018

Deze week een nieuwe blogweek met deze week het Verlies van je kind.
Met verhalen van o.a. Nicolette Roze die haar prachtige dochter Danielle heeft verloren door XTC.

Ze wordt gebeld dat het niet goed gaat met haar kind. Na een 2e telefoontje rijden ze zsm naar het ziekenhuis.

Bij aankomst zijn ze enige uren getuigen van wat later gebruik van XTC bleek te zijn. Heftige bijwerkingen, zeer hoge koorts en nog wat akelige zaken zorgen ervoor dat 6 verpleegsters en 2 dokters er werkelijk alles aan doen om de temperatuur van 42.7 en de hartslag van 168 naar beneden te krijgen. 3 ventilatoren, ijs, water en wat al niet meer moeten hierbij helpen. Na uren onzekerheid en een overplaatsing naar een ander ziekenhuis komt er na een operatie van 6 uur het slechte nieuws. Hoge koorts en XTC hebben haar hele lijf verwoest. Ze moeten verdere behandeling staken met de dood als gevolg. Haar ouders blijven bij haar en haar moeder houd haar hand vast als ze in slaapt.

Dezelfde hand waarmee Danielle als klein meisje haar traantjes werden weg geveegd, dezelfde hand die haar verzorgde, die hand die voor haar kookte, die hand die haar kietelde, de hand die altijd geruststelt en beter maakte en waaraan ze leerde lopen, deze hand moest haar nu ook gerust stellen om te beginnen aan haar laatste reis.

Mama moest haar los laten, terwijl het enige wat we weten als moeders/vaders is hoe je je kind vast houdt, beschermt en nooit meer los laat. Diezelfde handen kammen haar mooie haarbos. Wat ben je prachtig, met je mooie moedervlek en je krullen.

Dan breekt het moment aan van het achterlaten en moeten ze naar huis om ook hun andere kinderen te vertellen dat je bent in geslapen. Wat hebben deze ouders een kracht en wat zijn ze sterk. Je moet niet vergeten, bij de dood komt veel kijken. Kans om te beseffen wat er gebeurt heb je bijna niet. Zoveel moet er geregeld worden en in zo’n korte tijd. De kinderen proberen te laten wennen aan de situatie, er zoveel mogelijk over praten en alles laten zien.

Haar kind komt die avond om 19:15 aan in het uitvaartcentrum. De uitvaartleidster legt stap voor stap uit wat ze zullen zien. Haar ouders kleden haar helemaal zelf aan, de kinderen zullen haar hierna van make up en accessoires voorzien. Ze ziet er zelfs overleden zo prachtig uit.

Het is vrijdag, Danielle haar kist komt binnen. Haar moeder gaat er eerst zelf in liggen om te voelen waar haar meisje dadelijk in zal liggen. Nadat ze in haar moeder’s buik, in de wieg en in bed heeft gelegen is dit natuurlijk niet de plek waar je als moeder je kind neer wilt leggen, Wat is dit hard en zo oneerlijk. Erna leggen haar ouders Danielle zelf in de kist, precies zoals het hoort te zijn.

De dag van de uitvaart gaan ze naar het uitvaartcentrum. Haar moeder gaat achter in de lijkwagen zitten.Ze kijkt rond voelt en huilt.

Nadat ze de bloemen in de auto’s gelegd hebben, gaan ze met hun dochter naar de ingang. Ze tillen haar kist zelf de auto in en haar moeder wil graag bij de chauffeuse zitten.

Bij de aankomst van crematorium, staan er ontzettend veel mensen in een erehaag op hun te wachten. De chauffeuse en Danielle’s moeder huilen. Wat is het mooi. Dit allemaal voor haar dochter, haar lieve Danielle.

Als haar ouders en naaste familie de zaal in komen lopen op de muziek van Beyonce, zitten er heel veel mensen. Haar moeder durft niet echt rond te kijken. Wat een mensen, wat zijn het er veel. Na het liedje van Racoon staat Daniella haar moeder op en loopt onvoorbereid maar vastberaden naar voren omdat, ze weet wat ze de jeugd daar wilt vertellen en wil mee geven.

Vele mooie nummers en speeches verder komt dan echt het einde van de uitvaart in zicht. Als iedereen de zaal verlaat blijft haar naaste familie achter om de kist te sluiten. Dit doen ze dan ook samen. Als dit is gebeurd gaat de rest van de mensen ook weg. Haar ouders blijven bij Danielle en brengen haar dan samen naar de oven. Niks engs, de procedure wordt uitgelegd en haar moeder legt haar zakdoek op de kist. De kist gaat in de oven en dat was het dan. Dit is het echte afscheid, nu komt het vreselijke moment van bezinking en het los laten.

Danielle is niet meer….. Verdoofd van verdriet worden ze begeleid naar de condoleance, waar al die lieve warme mensen op hun staan te wachten……

Morgen gaat het verhaal over Danielle verder. Ik wil even zeggen dat ik inmens veel respect heb voor haar moeder Nicolette wat elke dag strijd voor de bewustwording van XTC. Ze blijft strijden voor haar overleden dochter #TeamDanielle

Wil je je verhaal met mij delen? Of wil je dat ik jouw verhaal vertel? Laat het me dan weten, je staat er niet alleen voor.
Neem direct contact op met Tess

Veel liefs, knuffel Tess X

Bron: www.teamdanielle.nl

Door: Tess